-
by Konopni.pl
Produkty i preparaty na bazie konopi są znane od tysięcy lat. Rośliny z tej grupy wykorzystuje się jako surowiec do produkcji włókien w produkcji odzieży, powrozów i papieru. Konopie wykorzystywane są również jako pasze dla zwierząt, surowiec do produkcji oleju, a także w zastosowaniach medycznych. Znane są teksty o stosowaniu tych roślin w lecznictwie chińskim i indyjskim datowane na około 2700 rok przed naszą erą.
Mijające setki lat jednak nie przybliżyły badaczy i lekarzy do poznania mechanizmu działania środków pozyskanych z konopi. Dopiero badania w dwudziestym wieku zaowocowały ekstrakcją głównych składników czynnych odpowiadających za właściwości konopi, którymi są kannabidiol (CBD) oraz tetrahydrokannabinol (THC).
CBD – chemia i właściwości
Kannabidiol jest jednym z najlepiej poznanych związków z grupy kannabinoidów roślinnych. Posiada dwa izomery kannabinol i tetrahydrokannabinol, a jego prekursorem jest kwas kannabidiolowy.
Związek ten jest silnie lipofilny, co jest typową cechą dla tej grupy związków. Natomiast jest to związek wyjątkowy pod względem swojej aktywności fizjologicznej, ponieważ w przeciwieństwie do innych kannabinoidów nie łączy się ze znanymi receptorami układu endokannabinoidowego CB1 i CB2.
Dzięki temu nie wykazuje działania psychotropowego typowego dla THC i innych nie endogennych kannabinoidów. Posiada on jednak nieswoisty wpływ na inne receptory, jak: receptory serotoninowe 5 HT3, niespecyficznych kanałów kationowych TRPV 1 i 2, kanały jonowe TRPA1 oraz termoreceptor TRPM8. Dzięki temu pomimo braku właściwości narkotycznych posiada właściwości neurotropowe.
Ponadto badania sugerują, że kannabidiol łączy się również z innymi wciąż jeszcze niezidentyfikowanymi receptorami układu kannabinoidowego oraz innymi receptorami spoza tego układu.
Zastosowanie w lecznictwie
Kannabidiol w postaci preparatów z konopi siewnej i konopi indyjskiej był szeroko stosowany w lecznictwie jako środek przeciwbólowy, przeciwzapalny, o działaniu przeciw wymiotnym, a także używano go w leczeniu epilepsji.
Niestety, na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku konopia indyjska trafiła na listę roślin narkotycznych. Zablokowało to na długi czas poważny kapitał zaangażowany w przemysł z nią zawiązany i nie prowadzono szeroko zakrojonych badań klinicznych, których metodologia pozwoliłaby jednoznacznie potwierdzić wartość terapeutyczną kannabidiolu i innych kannabinoidów w tych przypadłościach i schorzeniach.
Dopiero w ostatnich latach zaczęły być publikowane badania sugerujące dużą wartość terapeutyczną CBD w wielu schorzeniach. Szczególnie warte uwagi są badania związane z wpływem kannabidiolu na układ nerwowy. W badaniach stwierdzano, że podobnie jak inne kannabinoidy, ma działanie przeciwdrgawkowe, a przy tym jego stosowanie jest bezpieczniejsze ze względu na brak powinowactwa do receptorów CB 1 i 2, a co za tym idzie brak skutków psychotropowych.
Bardzo cenne są jego właściwości neuroaktywne. Otwiera to możliwości stosowania kannabidiolu w lecznictwie psychiatrycznym. Z obserwacji wynika, że działa on przeciwlękowo, przeciwdepresyjnie oraz antypsychotyczne. Do tego w porównaniu z innymi dostępnymi lekami stosowanymi w leczeniu schorzeń psychicznych wykazuje dobry profil bezpieczeństwa, znikome ryzyko uzależnienia oraz brak somatycznych skutków ubocznych. Umożliwia to stosowanie go w terapiach uzależnień.
Wyżej wymienione efekty działania kannabidiolu mają również bardzo duże znaczenie w terapiach specjalnych opartych na tetrahydrokannabinolu. Według badań zalecana proporcja substancji to jeden do jednego. Takie dozowanie znosi efekty niepożądane związane z depresyjnym działaniem tetrahydrokannabinolu, a w wielu przypadkach leczenia padaczki zwiększyło to również działanie przeciwdrgawkowe leczenia.
Badania nad kannabidiolem
Prowadzone na zwierzętach badania sugerują wiele zastosowań w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych takich jak choroby prionowe. Podawanie kannabidiolu powodowało wolniejsze gromadzenie się patologicznego białka prionowego w tkance nerwowej. Daje to nadzieje na dłuższe i zdrowsze życie cierpiących na nieuleczalne schorzenia prionowe powodowane czynnikami genetycznymi oraz zakażeniami prionowymi.
Podczas badań pojawiały się także przesłanki o działaniu ochronnym na układ krążenia, wiążące się ze spadkiem ciśnienia tętniczego oraz zmniejszeniem wpływu stresu na rytm pracy serca.
Dawkowanie i farmakologia
Wysoka lipofilność powoduje, że kannabidiol wykazuje dużą zmienność biodostępność w zależności od formy podawania. Najsłabszym wchłanianiem cechuje się podanie doustne, na które wpływ ma zmienna aktywność przewodu pokarmowego oraz silny metabolizm w wątrobie. Podobną efektywnością przy mniejszej zmienności charakteryzuje się podanie przez błony śluzowe na przykład podjęzykowo. Sposobem podania gwarantującym wysoką biodostępność (31%) jest droga wziewna, z podaniem w formie aerozolu lub poprzez odparowanie w wysokiej temperaturze.
Tradycyjne metody rekreacyjnego przyswajania kannabinoidów jak palenie suszonych roślin lub żywic w postaci haszyszu mają również wysoką skuteczność jako metody transportu kannabidiolu do organizmu. Okupione są jednak sporą utratą substancji czynnej w wyniku utleniania oraz absorpcją rakotwórczych substancji smolistych i pyłów zawieszonych.
Skutki uboczne i toksyczność
Badania na modelach zwierzęcych wskazują jednorazową, śmiertelną dawkę toksyczną na poziomie od 100 do kilkuset miligramów kannabidiolu na kilogram masy ciała, przy podaniu w postaci iniekcji. Przekładając wyniki tych badań ze zwierząt na ludzi, daje to wysokie bezpieczeństwo stosowania czystej substancji, jak i preparatów ją zwierających, ponieważ dawka śmiertelna powinna znajdować się na poziomie powyżej 5 g podanych w zastrzyku. Dla porównania dawka śmiertelna kwasu acetylosalicylowego dla człowieka to około 15g.
Dotychczas nie odnotowano żadnego przypadku śmiertelnego przedawkowania kannabidiolu.
Tezę o bezpieczeństwie stosowania potwierdzają badania kliniczne, szczególnie te przeprowadzane na pacjentach z padaczką. W różnych badaniach klinicznych pacjenci przyjmujący duże dawki powyżej 200 mg w iniekcji na dobę skarżyli się zaledwie na senność. W niektórych badaniach pacjenci nie stwierdzali skutków ubocznych do nawet 1500 mg leku na dobę podanego doustnie. Nie stwierdzono również skutków ubocznych dla długotrwałego przyjmowania po 30 mg na dobę w postaci zastrzyków.
Badania również nie potwierdziły, że kannabidiol może powodować uzależnienie fizyczne. Wyniki sugerują również niskie ryzyko uzależnienia nawykowego, ponieważ brak efektów psychotropowych eliminuje wykorzystanie środków na bazie kannabidiolu jako narkotyków.
Obserwacje nie potwierdziły czy, jak w przypadku innych kannabinoidów, organizm z czasem wytwarza pewien poziom tolerancji na kannabidiol.
Sytuacja prawna
Kannabidiol jest substancją powszechnie legalną. Obostrzenia związane z obrotem nim, a w szczególności produktów przeznaczonych do spożycia, związane są z potencjalnym zanieczyszczeniem psychotropowymi kannabinoidami. Dopuszczalny jest obrót artykułami spożywczymi o poziomie zanieczyszczenia THC nie większym niż 0,20%. W praktyce oznacza to, że producent musi posiadać odpowiednie zaświadczenie laboratoryjne dla każdej partii towaru wprowadzonej do sprzedaży. Oznacza to, że dopuszczone mogą być tylko przetwory i produkty na bazie konopi siewnej (cannabis sativa), a eliminacji z rynku podlegają produkty z konopi indyjskich (cannabis indica) włącznie z nieprzetworzonymi częściami roślin chyba, że technologia produkcji umożliwi usunięcie THC.
Długa droga
Substancja pozyskiwane z konopi mają przed sobą jeszcze długą drogę do pełnego uznania ich przez środowisko medyczne. Szeroki zakres ich działania, przy ograniczonej wiedzy na temat mechanizmów jakie uruchamiają w ciele człowieka, ciągle stawia je w szeregu z terapiami specjalnymi i eksperymentalnymi. Dlatego prowadzone są dalsze badania nad układem endokannabinoidowym i substancjami, które z nim współpracują. Przyszłość zapewne przyniesie jeszcze wiele sposobów na wykorzystanie kannabidiolu w leczeniu wielu chorób.
Zapraszamy do naszego sklepu CBD.
